sulanmaq

f.

1. Bax suvarılmaq. Əkin sahələri sulanıb. – Bağçanın ortasında yenə də dördkünc bir çarhovuz vardı, . . bu hovuzdan bağça sulanırdı. Ə. Ə.. Ancaq əkilən ağacların bir qismi Mingəçevirin yandırıcı hərarətinə davam gətirə bilmir, vaxtında sulanmadıqda quruyurdu. Ə. S..

2. Su səpilmək, su çilənmək. Həyət sulandı. Küçə sulanıb. – Araz kimi bulannam; Bağça kimi sulannam. (Bayatı). Molla sulanıb süpürülmüş eyvanda, palazın üstündə namaz qılırdı. P. M..

3. Dəymək, yetişmək, sütülləşmək, su (şirə) salmaq. Armudlar sulanıb. – Meyvə vaxtı şəhər uşaqları sərçə kimi bu ağaca dırmaşar, alçaq budaqlarda ənciri sulanmağa qoymazdılar. M. C.. // Su salmaq, şirəsi çıxmağa başlamaq. Kabab yavaş-yavaş sulanır bu an; Ağ lavaş qoyulub yaşıl süfrəyə. H. Hüseynzadə.

4. xüs. Suya salıb çıxartmaq, su vurmaq (kürədən çıxmış qızğın metal haqqında). Tiyəni sulamaq. Bıçağı sulamaq. – Atamın günəş altında qaralmış alnı, üzü və bütün bədəni kürədə döyülmüş və sulanmış (f. sif.) polad parçasına oxşayırdı. M. İ.. Burada xəncərlər sulanır, itilənir, hər cür tüfənglər yoxlanır. . M. C..

5. Yaşarmaq. Anıb o günləri fikri dolandı; Sinəsi atlandı, gözü sulandı. H. K. S.. <Yarməmməd> gözləri sulanıncaya qədər asqırdı. M. İ..

◊ Ağzı sulanmaq – bax ağız 1.